umut

Rp yeri:New York
Görev:7
Katılacaklar:Angelina Alex Ross

O katliamda sonra eve gitmek istedğiminden emin değildim.Hatta oraya neden hala evim dediğimin bile...Sadece oraya gidip hala birilerinin yaşayıp yaşamadığını anlamak istiyordum yada öğrenmek diyelim.Belki polisler benden önce davranıp bulmuşlardı.Aslında buna pek ihtimal vermiyordum.Ama içimden bir ses bana orada ihtiyaçları olabileceğini söylüyordu.Tamam,düşünmeme gerek yoktu.Oraya gidecektim.Gece gidecektim,dolunay zamanında,yani bugün.Artemis aynı zamanda ay tanrıçasıydı.O yüzen gücünün aydan geldiğini düşünüyordum.Hemen oklarımı sırtıma astım.Elime de yayımı alıp hızla klübemden çıktım.Kamp'tan çıkarken kimsenin beni görmemesi gerekiyordu.Her avcı gibi benim de önsezilerim vardı.Bu yüzden kolay olcağını umuyordum.Ağaçların arkasına saklanarak gidiyordum.''Acaba herhangi bir melez ağaçlarla konuşabiliyormudur ki?''Aklımdaki soruyu sesli söylemiştim.Umarım yoktur.Kaçtığımın kimsenin anlamasını istemiyordum.Sonunda çıkabilmiştim.Tahminimden daha kolay olmuştu.Anayola çıkmak için koşmaya başladım.Arkama bakmadan koşuyordum.Eğer bakarsam geri dönmek için fikrimi değiştireceğimden korkuyordum.Anayola çıktığımda koşmaya devam etttim.Melez Kampına gitmem 3 günümü almıştı.Şimdi daha deneyimliydim ve yolu uzatmayacaktım.Bu olayı bu kadar uzun süre bekletemezdim.Yön değiştirip havaalanına gittim.Tam kapıdan girecekken insanların bana baktığını fark ettim.Tabii ki bakacaklardı.Ben Melez Kampı'na gelmeden öncede herkez bana bakardı.Sonra farkettim.Oklarım ve yayım dışardaydı.söylenerek çantamın içine koydum.Ani birşey olursa diye de çantamı elimin altında tutuyordum.''Buyrun.Nereye bilet alacaktınız?''Kıza gülümseyerek''New York'a bir bilet.Cam kenarı,lütfen.''Kız kafasını salladı ve bana bileti uzattı.Gülümseyerek aldım.Uçağın kalkmasına yarım saat vardı.
Beklerken aklıma birşey geldi.Zeus...Acaba havad gitmeme izin vercekmiydi?Ona bilmeden kafa tutmuştum.Şimdi ise çok pişmandım.Havaya bakarak''Lüten Zeus izin ver,gideyim.''Havadan hiç bir tepki gelmedi.Uçağa bindiğimde diğer yolcular gibi birşeyer yemedim.Her zaman tetikteydim.Kısa bir süre sonra inmiştik.Havaya bakıp gülümsedim.''Teşekkürler,Zeus''Yoluma devam etmeliydim.Hızla koştum.Tabi,dayanamayıp ok ve yayımı çıkarmıştım.5 dakikada evdeydim.Direk terasa çıktım ve kırık camdan içeri girdim.Aynıydı hiçbir şey değişmemişti.Üvey annemin iğrenç görüntüsü ardaydı ama artık beni etkilemiyordu.Bütün odaları teker teker dolaştım.Babamın odasına girdiğimde,babam ordaydı.Yatağın üstünde sırt üstü yatıyordu.Yüzünde yaralanmalardn başka hiçbir şeyi yoktu.Sevinçle ona doğru yürüdüm.Nefes alıyordu.Hemen onu hastaneye götürdüm.Çok kolay olmuştu.Yanına benim geldiği anlatan bir not bıraktım ve koşarak Kamp'a geri döndüm.