Manevi Kardeş^^

Bugün fazla sıradandı onun için, uğraşacak kimse yoktu. Melez kampını bir sessizlik kaplamıştı. Sanki herkes korkuyla bir yerlere saklanmış olanlardan yada olacaklardan kaçacaktı. Ayakları onu ormana getirdiğine şaşırmıştı. Pek sık geldiği bir yer değildi burası ve sebebsiz yere gelince daha bir sıkıcı hale geliyordu. Néverrsâ ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladığında ayaklarının altında ezilen yaprakların hışırtısı kulağını tırmalıyordu. Birden kulağına gelen yaprak hışırtılarının arttığını farketti. Durdu ve hızla çevresine göz gezdirdi. Ses hala devam ediyordu. Dikkatini ileride oturan kız çekti, ses ondan geliyordu. Yere oturmuş, elinde bir dalla yaprakları karıştırıyordu. Her halinden doğayla iç içe biri olduğu belliydi. Sarı düz saçları kamurga kemiklerine kadar uzanıyordu. Açık mavi gözleri okyanusun derinliklerinden söküp alınmışcasına parlıyordu. Aniden kafasını kaldırmış ve gözleri beni bulmuştu. Hızla toparlandı ve ayağa kalktı, üstündeki toprak parçalarını silkeledi.

"Adrienne Adline Pullemmer Demeterin kızıyım!"

Aniden kafamı kaldırdım ve ''Adrienne Adline Pullemmer Demeterin kızıyım!"dedim. Ayağı kalkarak ''Sen kimsin dedim.''
o anda ağaçların arasından sesler gelmeye başladı. etrafıma baktım. Sarışın sevimli bir kız çıktı.''Merhaba. ben Annabeth Chase'' Onu tanımıyordum ama adını daha önceden duymuştum. ''merhaba.Ben Adrienne'' dedim ve diğer kıza baktım. bana bir yerden tanıdık gelmişti ama hatırlamıyordum.

"Merhaba. ben Annabeth Chase." dedim gülümseyerek.Uzun, sarı saçlı kız bana bakarak:

"Merhaba.Ben Adrienne'' dedi.Sonra mavi gözlerini, Néverrsa'ya çevirdi.Néverrsa ile tanışmamış olmasına şaşırmadım.Sonuçta o Hades'in kızıydı.Birileriyle tanışmak için can attığı söylenemez.

Néverrsa, bize döndü.Koyu renk gözleri, parlayarak bir beni bir Adrienne'yi izliyordu.Bir şey söyler diye bekledim.Konuşan ben oldum:

"Néverrsa, Adrienne ile tanışmayacak mısın?" diye sordum.Néverrsa, kahverengi saçlarını arkaya attı.Sonra söze başladı.

"Néverrsâ Gsâtdx Jéqnahuxx" Demeterin kızı olması demek bir bakıma kardeşim olması demekti. Ve bunun kadar kötü bir haber daha olamazdı. Her melez gibi onu da sevdiğim pek söylenemezdi. Ama bana karşı her hangi bir şey yapmadığı sürece benim için zararsız biriydi. Öyle olması gerekiyordu en azından!


"Hades'in kızıyım!" Bastıra bastıra söylemiştim bunu... Ona yüz vermemi falan beklemiyordu heralde bu çok saçma olurdu. Gözlerine baktığımda boş gözlerle bana bakıyordu. Hislerini anlamakta zorluk çekiyordum.

"Şimdiden söylüyorum senin Demeterin kızı olman benim için farketmez. Bana bir zararın dokunmadığı sürece..." Cümlemi tamamlayamadan Annabeth sözümü kesmişti.

"Evett böylece manevi kardeşinle tanışmış oldun Adrienne"

"Evett böylece manevi kardeşinle tanışmış oldun Adrienne" dedim Néverrsa'nın sözünü keserek.Adrienne ile aralarının, daha yeni tanışmışken, bozulmasını istemezdim.Kimse istemez!

Sonra ikisine de gülümsedim.Adrienne, yeni geldiği için ona Melez Kampı'nı gezdirebilirdim.Néverrsa'yı da kolundan tutup getirmek istiyorum fakat bana kızacak diye korkuyordum.Aramızın bozulmasını istemiyordum.

Adrienne'ye gülümseyerek:
"Sana Melez Kampı'nı gezdireyim, istersen." dedim.Adrienne'nin cevabını almak için sustum.

Néverrsa, Adrienne ile tanışmayacak mısın?"dedi Annabeth. Néverrsa, kahverengi saçlarını arkaya attı.Sonra söze başladı.
"Néverrsâ Gsâtdx Jéqnahuxx"dedi kız. Değişik biriydi. ardından tekrar konuşmaya başladı."Hades'in kızıyım!"dedi bastıra bastıra. duygularımı anlamaması için boş gözlerle ona bakıyordum.
Ardından ekledi. "Şimdiden söylüyorum senin Demeterin kızı olman benim için farketmez. Bana bir zararın dokunmadığı sürece..." dedi.çok da tındı yani.Cümlesi daha bitmemişti ki
Annabeth sözünü kesti."Evett böylece manevi kardeşinle tanışmış oldun Adrienne"dedi. Ne yani o-benim-manevi-kardeşim miydi. Elimden geldiğince gülümsemeye çalıştım.
''O zaman o diğer kardeşimin de manevi kardeşi oluyor. Değil mi Annabeth?''
Annabeth bana gülümseyerek baktı ve evet anlamında başını salladı. Melez olduğum yetmezmiş gibi bir de manevi kardeşim vardı.''merak etme sana zararım dokunmaz.dedim. Ağlamak istiyordum.

"Sana Melez Kampı'nı gezdireyim, istersen." Neden bu kadar arkadaş canlısı oluyor bu Athena kulübesindekiler anlamıyordum. Ayakları vardı, gözleri vardı, kulakları da vardı. Ee daha ne kendi gezebilirdi kampı. Yani gezebilmek için yeterli vasıflara sahipti yada en azından öyle görünüyordu.

"O zaman o diğer kardeşimin de manevi kardeşi oluyor. Değil mi Annabeth?" Annabeth evet anlamında başını salladı. Sanki çok memnun olduğum bir konuydu da iki saattir "manevi kardeş" meselesini konuşuyorlardı. İyi ki Demeter kulübesinde az kişi var diye düşündüm.

"Merak etme sana zararım dokunmaz." Kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum. Gülümsedim ve hafifçe öksürdüm.

"Dokunmaması senin yararına olur kardeşim" Sinsi sinsi gülümserken ortamın eğlenceli olmaya başladığını farketmiştim. Tanrı Demeter'in kızı kampa ve bana katlanmaya hoşgelmişti !

"Dokunmaması senin yararına olur kardeşim"dedi sinsi sinsi gülerek. Daha beni tanımamıştı.Ellerimi önümde birleştirdim ve güldüm. Acaba saf yada salak mı sanmıştı. Demeter bir nevi doğayı simgeliyordu. Onun yeri yeraltıydı.Benim ise bu kamp. Ben doğanın kendisiyle bütündüm. doğa var olduğu sürece güçlü olacaktım. '' Lütfen Annabeth. Kampı tanıtmanı çok isterim.''dedim. Annabeth 'in yanına gittim ve oradan uzaklaştık.

'' Lütfen Annabeth. Kampı tanıtmanı çok isterim.'' Tanıtsın bakalım artık ne olacaksa diye düşündüm. Kendi gezemiyor madem..

"Şeyy.. Néverrsâ sende gelmek ister misin?" Annabeth'in sorusunu duyunca öylece kaldım. Amacı neydi ki? Tabi ki hayır diyecektim ve saçlarımı arkaya atıp gidecektim. Hades'in kızı olarak bana bunu yapmak yakışırdı. Fakat tam ağzımı açıcağım anda aklıma bir fikir geldi. Eğlence daha yeni başlamıştı neden ortasında bırakıp gidecektim ki?

"Şey Annabeth belki de.." Andienne sözünü tamamlamasına fırsat vermeden lafa atladım.

"Evet kesinlikle" Cevabım karşısında ikiside donakaldı. Bu cevabı beklemedikleri kesinlikle belliydi.

"Evet kesinlikle"dedi Néverrsâ. Demek iki yüzlü bir şeytandı karşıdaki. Ona uyalım bakalım.''Ah...Elbette gezmek istersin değil mi manevi kardeşim.'' bunu bastıra bastıra söylemiştim. koluna girdim ve yüz ifadesini görmeye çalıştım. Annabeth şaşırmış görünüyordu.
Néverrsâ ile elimden geldiği kadar konuşmaya çalıştım.

''Ah...Elbette gezmek istersin değil mi manevi kardeşim.'' Andrienne de oyuna katılmıştı sonunda. Bugünün sıradan olduğunu ben mi söylemiştim? Şimdi kararımı değiştirmiştim bugün kesinlikle harika bir gündü! Annabeth bu hayra alamet değil der gibi bakıyordu.

"Hadi ama Annabeth manevi kardeşime ısınmaya çalışıyorum!" Annabeth şoku atlattı ve kendine geldi. Bunu da gördüm yaa daha kim bilir neler olucak! dediğini duymuştum. Beni hiçbiri tanımıyordu ki neler yapacağımı hiçbiri kestiremezdi.

"Hadi ama Annabeth manevi kardeşime ısınmaya çalışıyorum!" dedi Néverrsa.Umarım öyle yapmaya çalışıyordur.Hades ve onun çocuklarından hiç beklemediğim bir davranış, bana ilginç gözükmezdi.Eninde sonunda kötü bir şey olurdu.

Adrienne ile oyun oynamaya çalışmaz diye umuyordum.Yine de Adrienne ve Néverrsa, gözümün önünde olacaklardı.Bir sorun çıkarsa, engel olurdum.Gülümsemeye çalışarak:

"Tamam o zaman.Size ilk arenayı göstereyim.Sonra bakarız ne yapacağımıza." dedim.Bir planım vardı.Néverrsa yanlış bir hareket yaparsa, planımı uygulayacaktım.Sırıtarak:

"Hadi gidelim." dedim.Birlikte, ormanın etrafından dolanarak, uzaklaşmaya başladık.