Kavga...

Rp Yeri: Arena
Rp Zamanı: Gün Batımı
********
Demek melezlerim birbirileriyle kapıştıkları yer burasıydı. Ne amaçla ki? Canavarlardan korunmak içinse sadece büyü ilede sağlanabilirdi elbet... Herneyse...

Arenanın taştan zeminine oturdu ve batmakta olan güneşe baktı. Ne kadarda güzeldi! Sadece rüyalarda karşılanabilcek birşeydi! Kend,nce en sevdiği şarkıyı söylemeye başladı.

"Özür dilerim açık sözlü olamadığım için
Sadece rüyalarımda söyleyebilirim
Düşüncelerim kısa zamanlı
Şimdi seni göremk istiyorum

Ağlamak istiyorum, ay ışığı
Geceyarısıda beni bekliyor
Çünkü çok utangangacım ne yapabilirim ki?
Gönlüm bir çiçek dürbünü gibi

Ay ışığının yardımıyla
Tekrar ve tekrar karşılaşacağız
Sevgimin geleceğini haber almak için
Takımyıldızlarının parıltılarını sayarım

Biz aynı yerde doğmuştuk mucizevi aşk
İşte buna inanıyorum mucizevi aşk"

Eski bir şarkı olmasada kimse bu şarkıyı bilmiyordu nedense. Garip oysaki o bu şarkıyı çok severdi. Herneyse...

Aniden birinin ayaksesleribi duyunca irikildi. Gözleri kapalı şarkı söylediği için kimseyi görmemişti. Ancak kendisinden kötü titreşimler alıyordu. Onu gören kişi onun Nyx olduğunu anlayamazdı ama. Çünkü 17 yaşında görünüyordu sadece. Aniden gözlerini açtı ve arkasına baktı...



********

RPOUT: HERKES DAVETLİDİR! RPYE GİRMEK İÇİN MESAJ ATMAYIN DİREKT GİRİN! UNUTMAYIN BU BİR KAVGA RP'Sİ OLCAK!
Bu arada şarkı sözlerini netten bulamadım bir sekmeden Sailor Moon'u açtım baka baka yazdım şarkı sözlerini. *-* XDXDXXDXD

Görkemli güneşin kızılımsı tonları ahenkle etrafı kaplarken ayaklarımın beni Arena'ya doğru götürdüğünü farketmiştim. Sakin geçen bir günün ardından güzel bir kavga fena olmazdı. Arena'ya vardığımda birinin burda olmasını görmek içten içe sevinmemi sağlamıştı. Kömür karası uzun saçları yüzünü görmemi engelliyordu. Benim için kim olduğu önemli değildi aslında... Belki manevi kardeşim olabilirdi. Ama onun saçları kahverengimsiydi ve bu kızın ki kadar da uzun değildi. Athena'nın kızı Annabeth'di belki de... Fakat o olmadığını anlamak hiçte zor değildi. Bu kişinin kim olduğunu anlamanın tek yolu yüzünü görmekti. Yavaş adımlarla ilerlemeye başladım. O sırada kızın mırıldandığı şarkı kulağına ilişmişti.

"Özür dilerim açık sözlü olamadığım için
Sadece rüyalarımda söyleyebilirim
Düşüncelerim kısa zamanlı
Şimdi seni göremk istiyorum

Ağlamak istiyorum, ay ışığı
Geceyarısıda beni bekliyor
Çünkü çok utangangacım ne yapabilirim ki?
Gönlüm bir çiçek dürbünü gibi

Ay ışığının yardımıyla
Tekrar ve tekrar karşılaşacağız
Sevgimin geleceğini haber almak için
Takımyıldızlarının parıltılarını sayarım

Biz aynı yerde doğmuştuk mucizevi aşk
İşte buna inanıyorum mucizevi aşk"

RpOut: xD Vampire Knight 'ın açılış şarkısı gibi geldi bana Kavgaya herkes gelsin mi?? ben de fln xD

Rp Out: Vampire Knight Açılış Şarkısı Futatsu No Kodou'dur bu farklı bişi Onun sözlerini bilmiyomusun yaw :s Pek bezemiyorlar:) Bu Sailor Moon eminim 65. bölümdü sanırım onu açtım ondan bakarak yazdım zaten 60lardayım halen daha izlicem onuda


Sende gel rpye Ama burda fazla sohbet etmeyek yha XD

Sandra hiç acele etmeden arenaya doğru yürüyordu.Zaten son günlerde hep böyle yavaştı ve nedenini bilmediği işler yapıyordu.Babasıyla kavga ettiği günden beri mutsuzdu.Sırf arkadaşını kurtarmak için babasıyla kavga etmişti ve buna hiç de pişman değildi.Onu üzen babasının öyle bir yüzünün olduğunu görmesiydi.Arenaya gidiyordu çünkü rahatlamak istiyordu.Normalde rahatlamak için yüzer, onu da canı istemezse pegasusların yanına giderdi.Ama ona babasının hatırlatacak her şeyden uzak durmak istiyordu.Bu yüzden arenaya gidiyordu işte.

Arenadan içeri girdiğinde duraksadı.Çünkü içeride başkaları da vardı.Onlardan birini hemen tanıdı.Hades kızı Néverrsacık vardı.Ama öbürünü tanımıyordu.Tabi ortamdaki "Aman Tanrılarım az sonra kavga başlicak!" havasını hissetmemek mümkün değildi.Biraz daha ilerledi.Hades kızına küçümseyen bir bakış attı.Sonra hiç tanımadığı kişiye "Sen de kimsin?" diye sordu.Sesinde yarı merak yarı bir sen eksiktin duygusu vardı.

Sandra bu kızda bir tuhaflık olduğunu sesmişti.Son günlerde çok duyar olduğu iç sesi ona bu kız sıradan değil dikkatli ol diyordu ama Sandra sıradan değilden sonrasını takmadı.Ve her zamanki o havalı ve ben bu işin kolayına kaçmam havasıyla "Off gerçekten sen kimsin?Sakın bana yalan söyleme bir Tanrıça mısın?Ya da bir varlık falan mısın?Benim alnımda enayi yazmıyo, kimse bu bilgileri bilmez..."kısa bir duraksamadan sonra ekledi."Yani pegasus kısmında söylediklerinden sonrasını.." kızı biraz inceledi.Simsiyah saçları ve gözleri vardı.Kendine güvenen bir edayla duruyordu.Sanırım biraz da kendini beğenmişti.Ve hakkında her şeyi söyliyebilirim bakışı vardı.En azından Sandra bunları görüyordu ona baktığında.Tuhaftı ama Sandra karşısındakinin gecenin vücut bulmuş hali olduğunu düşünmeden alamadı.Ama öyle bir Tanrıça vardı zaten değil mi?Sadece Sandra o tanrıçanın ismini hatırlayamıyordu...

Ama biraz sonra düşününce hatırladı.Nyx.Evet bu kız ona benziyordu işte.Sandra bunu biliyordu çünkü mitoloji hakkında kimsenin bilemeyeceği kadar bilgiye sahipti.Okumayı öğrendiği günden beri mitolojiyle ilgileniyordu.Sonunda o sivri dilliliği geldi ve direk ekledi."Tuhaf bir biçimde Nyx'e benziyorsun sen?" ve kıza merakla bakmaya devam etti..

"Bak benim bir adım var ve bunu sana söyledim! Ayrıca bi düşün bakalım ben bir tanrıça olsaydım salak mıyımki burada takılırdım? Bir tanrıçanın öğrenci olmasını aklın alıyormu? Bir düşüniyim niçin beni Nyx'e benzetiyorsun? Belkide beni sahiplenmeyen Olimposlu salak tanrıça bozuntusu odur ben nerden biliyim?" artık sesi yüksek çıkmaya başlamıştı.

"Zaten senin hakkında birkaç bilgi biliyorum bunlar çok normal! Poseidon kulübesinde kaç kişi varki sanki? Ayrıca bahse girerim burdakilerin yarısından çoğu senin tanrılarla kavgalı olduğunu biliyor! Haberin olsun ayrıca Hades çocuklarıyla genelde herkes kavgalıdır! Bunu bilmenin neresi zor? Dünya'dan sesleniyorum! Ortalıkta olmadığım zaman elbette birşeylerede kulak misafiri olurum! Biraz düşünmeye ne dersin?" dedi.Ama Sandra bu işte bir iş olduğunu biliyordu.Bu kızı daha önce görmemişti.Hem evet.Poseidon klübesinde çok kişi yoktu ama az kişi de yoktu.Yani daha yeni gelmiş bir çaylağın onun hakkında bu kadar bilgiye sahip olması imkansızdı.

O anda çok düşündüğünü fark etti ve istemsiz bir şekilde sırıttı.Annabethle bu kadar takılırsa sonunda olacağı buydu.Yine de aklına gelen ilk şeyi sordu."Ne zamandır buradasın sen?" kıza büyük bir nefret,merak ve kim olduğun umrumda bile değil bakışı atmaya devam ediyordu.Hades kızını ise çoktan unutmuştu..

"Bak benim bir adım var ve bunu sana söyledim! Ayrıca bi düşün bakalım ben bir tanrıça olsaydım salak mıyımki burada takılırdım? Bir tanrıçanın öğrenci olmasını aklın alıyormu? Bir düşüniyim niçin beni Nyx'e benzetiyorsun? Belkide beni sahiplenmeyen Olimposlu salak tanrıça bozuntusu odur ben nerden biliyim?" Şu yeni kız farkında olmadan oldukça sinirlenmişti. Poseidon'un çocuğuna ilk defa hak vermeye başlamıştım. Bu kız gerektiğinden fazla şey biliyordu veya bilmiş numarasına yatıyordu.
"Zaten senin hakkında birkaç bilgi biliyorum bunlar çok normal! Poseidon kulübesinde kaç kişi varki sanki? Ayrıca bahse girerim burdakilerin yarısından çoğu senin tanrılarla kavgalı olduğunu biliyor! Haberin olsun ayrıca Hades çocuklarıyla genelde herkes kavgalıdır! Bunu bilmenin neresi zor? Dünya'dan sesleniyorum! Ortalıkta olmadığım zaman elbette birşeylerede kulak misafiri olurum! Biraz düşünmeye ne dersin?" 'Tabi ki kavgalıdır...' diye içimden geçirdim. Öyle olmaması garip bir durumun doğmasına neden olurdu zaten.
"Ne zamandır buradasın sen?" Hesmes'in kulübesinde kaldığını söyleyen kız tam konuşmayı başlayacakken sözünü hızla kesmiştim.
"Farkında olmadan büyük açık verdin şekerim lafı döndürmeye çalışma!" Neden araya girme ihtiyacı hissettiğimi anlamamıştım. Sandra'nın gözleri göz yuvalarından fırlayacak derecede büyüdü. Oldukça şaşırmış bir şekilde beni süzüyordu.
"Amacım seni korumak falan değil asla da olmayacak merak etme!" Sandra'nın gözleri şimdi şaşkınlık ve hırsla birleşmiş kendini daha fazla tutamamasına neden olmuştu.

"Sanki senden bunu isteyen oldu da!" Sandra Hades kızının bu çıkışına ilk önce şaşırmış olsa da sonra toparlanmış ve bunları söylemişti.Ardından şu yeni kıza baktı.

"Sen her kimsen gördüğüm hiçbir Tanrı ya da Tanrıçanın çocuğuna benzemiyorsun.Ki şuna değinmeliyim ki ben Olimposa gittim.Ve oradaki küçük, büyük tüm Tanrı/Tanrıçaları gördüm.Ve yüzde yüz eminim istert çocuğu ol ister kendi senin Nyx'le bir bağın var." her zamanki gibi bu işin kolayına kaçmicaktı.Hiç bir zaman kaçmamıştı ve yine kaçmazdı da.

Kıza baktığında ondaki öfkeyi gördüğü kadar da gücü de gördü.Fark etmeden çevresine yaydığı gücü.Sandra o anda yanılmadığını anladı.Bu kızda özel bir şeyler vardı..

"Birinci cevabım şu: 1 hafta önce geldim. Dikkatli olsaydınız beni kulübede görebilirdiniz ve bazen de derslerde. İnanmanız benim için birşey ifade etmiyor ama o kadar istiyorsanız yöneticiden yada her neyse işte ondan öğrenci listesine bakın. 2. cevabım hem Nyx ile bir bağım olduğunu hemde hiçbir meleze benzemediğimi söylüyorsun. Belkide onun tek çocuğuyumdur hiçbir fikrim yok! Belkide bu yüzden kimseye benzemiyorum... Şimdi başka sorunuz var mı? Sıkılmaya başladım..." dedi o kendini beğenmiş havasından ayrılmadan.

O anda Sandra'nın ona garipseyerek baktığını anladı. Güç mü yayıyordu ki? Hayır... Sadece öfkelenmiş güçlü bir melez kadar. Aslında fikri akla yatkın geliyodu. Eğer Nyx'in tek çocuğu olsaydı ona benzeyen tek melezde o olurdu. Ve tek çocuğunu tek olduğu için güçlendirmiş olabilirdi. Ayrıca o burada konuşurken kampın diğer kısımlarındada Nyx olan tarafı dolanıyordu. Kendisinin bu yarısıda ciddi ciddi geceleri Hermes Kulübesinde kalıp yine Hermes kulübesiyle yemek yiyor derslere giriyordu. Hatta bazen onu diğer yarısıyla konuşurken görebilirlerdi. Küçümseyen bir şekilde bakmayı bırakıp öfkeli haline bürünmüştü. Sandra ve diğer kıza "Sıkıldım ya..." bakışı atarak beklemeye başladı.

"En başta şekerim kampta 1. haftasını henüz tamamlamış biri için fazla bilmişsin. Poseidon'un çocuğunun da seni görmemesi ne büyük tesadüf öyle değil mi?" Yüzünün o kararlı ve küçümseyici tavrını takmasına izin vermişti. Bugün burada kavga olmadan ayrılacağını hiç sanmıyordu. Burası Arena'ydı, Poseidon'un çocuğunun ve kim olmadığını bilmediği kızın buraya gelme sebebini bilmiyordu. Ama buranın amacı da belliydi.
"Néverrsâcık'a ilk defa katılıyorum. Yaptığım en saçma şey olan Hades çocuğunu haklı buluyorum. Olimpos tersine dönüyor heralde! Ve şuna gelelim ki Nyx ile bağın olduğunu söylemiştimi, bundan eminim! " 'ilk defa' kelimesinin üzerine sıkıcı basmıştı.
Güneşin kızılımsı ışıklarının arasında pek belli olmayan bir silüet görmüştüm. Yanımıza yaklaşıp yaklaşmamak arasında büyük bir karar verme çabasındaydı adeta...
"Heyy sen ordaki buraya gelmeye ne dersin belki sen bunu tanıyorsundur?" Elimle kızı işaret ettim ve saçımı ahenkle arkaya attım. Huysuz rüzgar saçlarımı zevkle uçururken minnettarlıkla gülümsedim.

Bu kzın ona hitap şeklinden hoşlanmamıştı. Hemen cevabı yapıştırdı " Beni görüp görmemesi benim umrumdamı sanıyorsun? Sanki sizi birşeye inandıröam gerekiyormuş gibi!" dedi en sert ve "Seni öldürmeye yakınım ama elimin kirlenmesini istemiyorum." sesiyle konuştu."Heyy sen ordaki buraya gelmeye ne dersin belki sen bunu tanıyorsundur?" dedi karşısındaki kız ve onu işaret etti. Sonrada çok bilmiş tavrıyla saçını ahenkle arkaya attı. Yeter bu haddini bilmeze gününü gösterecekti onu işaret eden elini aniden kıracakmışçasına tuttu ve kızın kulağına fısıldadı "Yerinde olsam elime dikkat ederdim. Vede zarar görmemesi için heryerime." dedi ve çok acı verecek olan bir hamleyle kızın elini savurdu sonrada iğrenmişçesine elini eteğine sürdü. "Bazılarımızın sesi çok fazla çıkıyor. "dedi hiç ahengini bozmadan. Karşısındaki kız acı ve şaşkınlıkla ona bakarken " Sıradan bir melez dahi seni yener." bakışı attı ona. Ve geri yerine oturark bacak bacak üstüne attı. Üstteki bacağıda ölümcül silahı vardı.

Uzağa, arenanın olduğu kısıma bakıyordum. Kavga var gibi görünüyordu. En sevdiğim şeylerden teki.
3 tane melez... Siyah saçlı kız oradaki varkığımı fark etmiş olacak ki bana bakarak elini uzattı ve "Heyy sen ordaki buraya gelmeye ne dersin belki sen bunu tanıyorsundur?" dedi. Anlaşılan kumral kız hiddetlenmişti. Beni gösteren elini kıracakmış gibi tuttu ve kulağına bir şeyler fısıldadı.
"Yerinde olsam elime dikkat ederdim. Vede zarar görmemesi için heryerime." dedi.Dudak okumam iyiydi. Yanlarında olmayı her şeyden çok isterdim. Masum görünmek için dinlemiyordum. İlk başta tereddüt etmiştim ve izlediğim ağacın arkasına saklanmıştım, sonradan vazgeçip hepsine 'Merhaba' deme arzusu içinde oluştu. Masum rolü için dinlememeye karar verdim ve küçük adımlarla, ellerim arka cebimde ilerlemeye devam ettim. Siyah saçlı kız bir şeyden dolayı elini eteğine sürdü ve kumral olan bacak bacak üstüne atarak oturdu. ''Merhaba bayanlar. Bir sorununuz mu vardı?'' dedim sanki hiç bir şey duymamış gibi. Çok komikti, halleri yaptıkları. sonradan ekledim. ''Hades'in kızıyım ve buraya daha yeni geldim.'' dedim oldukça cana yakın davranmaya çalışarak. Aslında öyle değildim ama bu benim taktiğim idi. Etekli kız nedense söylediklerime şaşırmıştı. İçten içe kahkahalar atıyordum. Sonra kumral olanı göstererek''Onu tanıyor musun?''dedi.Başımı sallayarak ''Hayır''dedim Siyah saçlı kız bana küçümser bir eda ile bakıp ''Madem bilmiyorsun gidebilirsin'' dedi. Bu kız kendini ne sanıyordu?Gideceğim varsa da inadına ''Nerede durup durmayacağımı sen belirliyemezsin''dedim. Acaba bahsettikleri Néverrsâ denen kız bu muydu? ellerimi ovuşturarak ''Peki siz kimsiniz?'' dedim.

Hades kızı mı demişti az önce yoksa? Hayır, bu olmazdı değil mi? Yanlış söylemişti belki de... Ama hayır Hermes'in kulübesinde kaldığını söyleyen kızın gözlerindeki o ifadeyi gördükten sonra doğru duyduğunu anlamıştı. Bu onun açısından iyi bir şey miydi bilmiyordu ama şuan da burada olması iyi bir şeydi sanırsa...
"Sen kendi söylediklerine inanıyor musun acaba?" Sandra'nın -Poseidon'un çocuğu- sinirlenmeye başladığını anlamak için dahi olmaya gerek yoktu. Zaten kızın haraketlerinden ve tavırlarından bunu amaçladığı anlaşılıyordu.
"Evet anlamamak için neden kendinizi bu kadar kastığınızı anlamadım doğrusu..." Kız umursamaz bir tavırla saçlarıyla oynamaya başlamıştı. Kim olduğu belli olmayan -en azından şuanlık- birine göre fazla şımarıktı.
"Sen bu saçma yalanları söylemek için kendini neden kasıyorsan bizde o yüzden kendimizi kasıyoruz şekerim." Sesim kulağıma iliştiğinde öfke, sinir, hrıs... hiç bir duygudan eser yoktu. Sakin bir şekilde kıza karşılık veriyordu. Olanları düşündükçe Poseidon'un çocuğuna hak vermeye başlamıştı. Bu kız kesinlikle melez olamazdı...

Onların kavgaları ve konuşmaları boyuna Sandra hiçbir şey demeden kızı incelemişti.Nyx ona bir kez olsun bakmamıştı çünkü yeni gelenle ilgileniyordu.Sandra ilk başta emin değildi ama artık incelemelerinden emindi.Sonra incelemekte olduğu kızın konuşmasını duydu.

"Evet anlamamak için neden kendinizi bu kadar
kastığınızı anlamadım doğrusu..." dediğinde Sandra çok kavgacı olmasa da Nyx'in üzerine kendini atmak için hazırlanmıştı.Ardından Hades kızının dediğiyle kendini tutabilmişti."Sen bu saçma yalanları söylemek için kendini
neden kasıyorsan bizde o yüzden kendimizi kasıyoruz şekerim."bir an ona sana hak veriyorum bakışı attıktan sonra incelemesine devam etti.Evet.Kızdan yayılan gücü hissediyordu.Ve artık anlamıştı.Bu kız..."Evet artık eminim!Sen Nyx'sin.Seni görmüştüm Nyx.Olimposta ve inan bana beni kandıramazsın.Senin Nyx olduğunu biliyorum işte!" birden bunları sesli söylediğini fark etti ve sustu.Herkes ona bakıyordu..

"Evet artık eminim!Sen Nyx'sin.Seni görmüştüm Nyx.Olimposta ve inan bana beni kandıramazsın.Senin Nyx olduğunu biliyorum işte!" Poseidon'un kızı artık dayanamamış ağzına gelen kelimeleri bir anda haykırmıştı. Yüzünde hem söylediği için rahatlamış hemde nasıl bir anda haykırdığına şaşırmış bir ifade vardı. Şİmdi gözler hermes'in kulübesinde kaldığını söyleyen yeni kız -daha yenisi de var gerçi- üzerindeydi. Adeta dili tutulmuştu, ağzını açıyor fakat kelimeler inatla diline dökülmüyordu. Her şeye rağmen direniyorlardı.
"Artık inkar etme bir zahmet!" Kızın ağzından duymak istiyordu. Her neyse kız kendi itiraf etmeliydi. Onun ağzından duyana kadar buradan hiçbir yere gitmeye niyeti yoktu.
"Nyx misin sen!?" İşte kardeşim ağzını açmış, olaya karışmıştı. Hades çocuğu değil mi işte kanımızda var bu dalaşma işi. Birden aklıma manevi kadeşim geldiğinde yeni kadeşimi ona tanıtmayı unutmamalı olduğumu düşündüm. Manevi kardeşim hiç üzülmesin onu daha çok sevecektim -sevgimi ifade etme şekilim farklı naparsın-.
"Al işte cevap bile veremiyorsun biliyordum Nyx! Senin olduğunu en başından beri biliyordum. Hissediyorum." Poseidon'un çocuğu baya açılmışa benziyordu -yürü beaa Poseidon'un çocuğu seni tutan mı var?-. Göz ucuyla Nyx olduğunu düşündüğümüz kıza bakmıştım. Gözleri şok olmuş bir ifadeyle bizi süzüyor, dili hala kelimelerle büyük bir savaş içerisindeydi. Ona acıdığımı hissettim. Çok saçmaydı biraz önce kıza sinir oluyordum fakat şimdi sadece acıyordum. Acınacak durumda değil miydi ama? Bir yalan söylemeyi bile becerememişti. Ne saçmalarsa saçmalamaya devam etsin. Özellikle Poseidon'un çocuğunu kandırması oldukça güçtü...

"Al işte cevap bile veremiyorsun biliyordum Nyx! Senin olduğunu en başından beri biliyordum. Hissediyorum." dedi Sandra. İçimde bazı şüpheler vardı. O Nxy olsa bizi komik duruma düşürürdü. Nedense onun Nxy olma düşüncesi içimde bir garip duyguya dönüştü. Belkide oyun onun açısından yeni başlıyordu. Hades'in kızı olabilirdim ama karşıdaki Tanrıça idi işte. İnsanın nefesi bir anlığına da olsa kesilir.

Sandra'nın Nxy olduğunu söylediği kız, Sandra'ya en pisinden bir bakış attı. Sandra'nın pek eksik kaldığı söylenemez. Esnedi ve dalga geçercesine bir bakış attı. Duygularımı açıklama gereği düşündüm. Maksat arkayı kapatmak. ''Bi'kere o Nxy ise seni iki dakikada yere sereceğine eminim. Sonuçta o bir Tanrıça...''dedim. Nxy olduğu öne sürülen kız dahil bana şaşırmış, hiç beklemiyormuş gibi baktı. Söylemese miydim acaba...

Amedelia'nın yeri:

" Size inanamıyorum. " dedi şaşkınlıkla bakarak. Ancak artık kendini tutmakda istemiyordu. Öfkelenmişti. Hiç istifini bozmadı. " Düşüniyim bakıyım... Ben Nyx olsam herhalde zamanı filan durdurur sizi bi güzel benzetirdim. Ama şansa bak ki ben o değilim." dedi ve karşılarındakileri süzdü. Biraz yavaş bir şekilde ayağa kalktı. Neler oluyordu? Bölünme işi ters mi gitmişti? Kendini ikiye böldüğünde sadece iki bedene ayırmış ama hiçbir üç kısıtlaması yapmamıştı. Ancak karanlığın ondan akıp gittiğini hissediyordu. Tüm güçleri diğer Nyx tarafına gitmişti. Yoksa kendine geri dönüşü olmayan birşey mi yapmıştı? Bu parça ölene dek böyle 2 beden -ancak biri kontrolünde- mi yaşayacaktı? Yoksa... Evet artık bu parçası gerçek bir melez olmuştu. Diğer parçası neredeydi? Nyx olanı? Nedense ona büyük bir özlem hissetti. Ve aklından şu cümleler geçti " Anne...". Ne?! Kendi kendine aklından geçenler doğru muydu yoksa? Fiziksel bağlantıları böyle mi açıklanacaktı? Anne-kız gibi mi? Kendi kendinin çocuğu olmak çok değişikti. Aniden bacağında hissettiği bir soğuklukla eli bacağına gitti. Değişik bir metal parçası? Bu da neydi ? Eskisi gibi görmeden ne olduğunu anlayamıyordu... Evet artık bir melez olmuştu. Sadece bir kısmı. Ve oda ölünce yine birleşeceklerdi. Ama o zamana kadar pek kolay günler görmeyeceğini düşündü. Peki, bu metal de neyin nesiydi? Göz ucuyla bakarak ilginç tacımsı bir nesne gördü. Bembeyazdı... Ve ortasında bir taş vardı. Safir... En sevdiği değerli taş. Neden orada aniden belirmişti ki? Bir silah olsa gerekti. Tüm melezlerin silahları vardı ve galiba buda diğer yarısının(ki bunu düşünmek bile garibine gidiyordu) işi olduğunu fark etti. Tabi tüm bu iç olay sadece 1 saniyede gerçekleşmişti. Sonra gerçek dümnyaya döner gibi geri geldi. Öfkesini hatırladı ve dahada sinirlendi. O anda taçtaki taş kıpkırmızı bir yakuta döndü. Demek duygularına göre değişiyordu. İlginç. Ve onlara bir karşılık vermeliydi. Sinsice gülümseyerek " Beni bir tanrıça sanıyorsunuz ha? Tabi canım ne demessin. Peki o zaman buraya doğru gelen şey ne? A, tahmin ediyim. Sıradan biri?" dedi ve arenanın biraz yukarısında ölümcül bir şekilde bakan Nyx'i gösterdi. Aralarında bir bağ hissetmiyordu. Biraz hüzün versede... Sert bakışlarının ardından Nyx'in yumruğunu sıktığını gördü. Ve gölzeri kesiştiğinde ani bir korkuya kapıldı. Eskiden melezlere bunlarımı yaşatıyordu? Şaşırmıştı... Aniden 1-2 metre uzaklarına gelen Nyx'in dudaklarından tek bir kelime çıktı " Tanrıçaların arkasından konuşmaya cüret etmemeliydiniz. Ya da beni bir melez sanmaya! " dedi ve sert bakışlarıyla kıza baktı. " Bu kadar erken ortaya çıkmanı beklemiyordum doğrusu. Daha ilk haftanda sorun yaratıyorsun." dedi sesi yükselerek. " Lütfen normal davran lütfen. " diye kendince içinden konuştu. Artık bir melez olsada -ki bu onun için kanser olmakla aynıydı- ondan torpil istemiyordu. Yada korunmak...


Nyx'in yeri:

" Tanrıçaların arkasından konuşmaya cüret etmemeliydiniz. Ya da beni bir melez sanmaya! Bu kadar erken ortaya çıkmanı beklemiyordum doğrusu. Daha ilk haftanda sorun yaratıyorsun." dedi sesi yükselerek. Çok sinirlenmişti. Kendini beğenmiş biri olmasından herhalde onu bir melez sanmalarına kızmıştı. Evet ikiye ayrılmıştı yani ne olmuş? Artık kızı sayılan diğer kendi ona şaşkınlıkla bakıyordu. Ne yani torpil mi bekliyordu? Hayır, artık o sırdan bir melezdi sadece. Ölene kadar ayrı yaşayacak ama sonra ona dönecek diğer bir parçası. O günü özlemle bekleyecekti ama o ana kadar ona sıradan davranmalıydı.




Rp Out: Daha önce güç yaymayı kestiğini belirmiştim. Hala üstüne gitmişsiniz ama neyse... XD :p XD Sanırım buraya yazsam daha doğru olur :Kimse onda meydana gelen değişiklikleri fark etmiyecek. Farklı kişiler oldu bunlar. Amedelia ölene kadar anne-kız şeyi dışında hiçbir bağları yok. Kurgusal açıdan. "Güç gitti ve bunu farketti abo!" gibi şeyler beni öldürür o yüzden lütfen almayalım )) Yani o zaman tıkanıyom ya XD

rpOut: e pardon da şimdi biz ne yazcaz tüm heyecan gitti nan