Kafa dağıtmak için...

O akşam üzeri,Roxx'un canı biraz serinlik ve düşünmek istemişti.Bu yüzden kendini plaja attı.Deniz kıyısına geldiğinde yavaş ve sakin dalgaların mavi ve yeşilden oluşan dansını izledi.Derin bir nefes aldı ve etrafına bkındı.Kimse yoktu.İşte en sevdiği zaman...Yavaş ve huzur dolu bir iç çekişten sonra denizi izlemeye geri döndü.Ne kadar da sakin...ve...ve dinlendiriciydi.


Okyanus sesi ona her zaman uykuyu hatırlattığı için gözlerini kapattı ve hafif meltemle karışan okyanus kokusunu içine çekti.Rüzgar sarımtrak elbisesinin eteğini uçuşturmasını hissetti..Kısacası her zamanki gibi yorucu bir gün ardından kendince meditasyon yapmaya başlamıştı.Birkaç saat sonra yatma vakti gelecekti ve o yine horlayan ağabeylerinin yanında uyumaya çalışacaktı.Ağabeyleri gerçekten çok düşüncesiz,aptal ve mankafaydılar!

Bunları düşünürken yüzüne nahoş bir gülümseme yayıldı.Sonra arkadan bir ses duydu.Gözlerini açtı,arkasını döndü ve...

Daha yeni gelmişti. Yavaş, yavaş alışıyordu ancak… Etrafı gezmeyi düşündü. Sakince adımlarını plaja doğru yönlendirdi. Nedenini bilmezdi ama deniz, plaj onu hep kendisine çekerdi. Düşüncelere daldı, babasını şimdiden özlemişti. Dadısını da… Onlardan hep ayrı mı kalacaktı?

Birde annesinin Demeter olduğunu söylemişlerdi. Ne yani şimdi o Demeter’in kızı mıydı? Buna oldukça şaşırmıştı. Aklında bir sürü soru işareti vardı. Ayrıca kimse onu burada sevmeyecekti. Buradaki herkes eski gibiydi sanki… Herkes birbiriyle dostu… Kendisini dışlanmış ve oldukça yalnız hissetmişti.

Okulda da genelde yalnız bir çocuk olmuştu. Babasının işi yüzünden arkadaşları hep onu dışlardı. Gözleri dolmuştu. Annesi onu küçükken bırakıp gitmişti! Bunu nasıl yapardı, nasıl? Gökyüzüne baktı ve ‘‘Neden anne, neden? Beni düşünmedin mi hiç?’’ dedi. Yürümeye devam etti.

Plajda genç bir kızın oturduğunu gördü. Göz yaşlarını sildi ve koşmaya başladı. ‘‘Hey selam…’’ diyiverdi sıcacık sesiyle…

‘‘Hey selam…’’
Roxx,arkasını döndüğünde tatlı bir kız,ona bakıyordu.Ona "Selam"derken sesinde samimiyet vardı.Roxx da gülümsedi ve "Selam...Seni daha önce hiç görmemiştim.Yeni mi geldin?"dedi.Merak etmişti çünkü kızı daha önce de görmemişti.Fakat iyi anlaşacaklarını sezinliyordu.Acaba o kimin kızıydı?Bunu öğrenmek için bekledi.Onun cevap vermesini beklerken "Ben Roxanne.Bana Roxx diyebilirsin.Herkes öyle der.Apollon'un kızıyım ve klübe lideriyim."dedi.Onun sesinden de samimiyet süzülüyordu.Kızı yanında oturmaya çağırdı.Yanına oturduğunda kıza daha yakından bakma fırsatı buldu Roxx.Kızın gözlerinde kurumamış gözyaşları vardı.Kim bilir niye?Gerçi kız yeniyse bu çok normaldi çünkü ilk geldiğinde o da ağlamıştı.Hatta ilk gecesinde birkaç pegasus tarafından neredeyse tekmeleniyordu!Bunları düşünürken kızı bekledi.Arkadaş olabilirlerdi.İyi bir kıza benziyordu.

Biraz kızı süzdü.Sonra kendini tutamayıp "Onlar gözyaşları mı?Ne oldu?Daha ilk günden Hades veya Ares'e mi çattın?Tabii ikisinden birinin kızıysan özür dilerim..."dedi ve o an saçmaladığını fark etti.Biraz utanmıştı.Derin bir nefes alıp kıza soran gözlerle baktı.

Kız çok güzeldi. Uzun siyah-kahverengimsi saçları vardı. Daha önce gördüğü bir ünlüye benziyordu sanki… Esmer bir tene sahipti. Ve görüldüğü kadarıyla buranın eskilerindendi. Kendisine gülerek bakıyordu. Ama bu dalga geçilecek bir gülüş değildi. Tersine samimi ve içten bir gülümseyişti.

Kız oturmaya çağırdığında ancak kendisine gelebilmişti. ‘‘Onlar gözyaşları mı? Ne oldu? Daha ilk günden Hades ve Ares’e mi çattın? Tabii ikisinden birinin kızıysan özür dilerim.’’ Dedi. Serena kendine gelememişti. Sonunda yine gözlerini sildi ve kıza baktı.

‘‘Annem bir tanrıça ve… ve ben alışamıyorum! O kadar çok şey yaşadım ki. Dayanamıyorum artık! Hayattan bir şey bekleyemiyorum. Buraya geldim, çünkü farklı olacağını düşündüm. Ama farklı olmadı. Hayatım daha da karmaşık bir hal aldı. Bu ne demek biliyorsundur.’’ Dedi. Sesinde acı ve pes etmek vardı. Hâlbuki o asla pes etmezdi! O Serena’ydı. Fakat neden bu kadar çabuk?

‘‘Baban Apollon’du sanırım. Bak bu konuda şanslısın. Tamam, baba sevgisi tatmadın ama anne sevgisi tattın değil mi? Ben ikisini de tadamadım. Üvey ailem vardı. Ve emin ol, beni sevmiyorlardı. Ve gerçek çocukları olduğu için beni dün evden kovdular. Sanırım artık yapacak pek bir şeyim yok. Ben melez değilim ve bunu hak etmiyorum.’’ Bu cümleleri söylerken yine ağlamaya başlamıştı. Bu sefer kızın cevap vermesine müsaade etti ve dinledi.

Birden ne yapacağımı şaşırdım.Kız hüngür hüngür ağlıyordu!Ve bu çok üzücüydü!Üvey aile ha?Aslında ben de anne sevgisini 5 yaşına kadar tatmıştım.Sonra dayımların yanına gittim işte...Bunları düşünürken kızın cümleleri aklıma takıldı.Ona hem anne hem de arkadaş sevgisiyle:

"Sakın öyle düşünme!Hem,ben de fazla anne sevgisini tadamadım.O bıçaklanmıştı.Her neyse!Konumuz o değil...Kendine haksızlık etme.Bir tanrıçanın kızısın ve bununla gurur duymalısın!Sahi annen kim?Onun hakkında burada bir sürü şey öğrenebilirsin.Üstelik,burada üvey kardeşlerin var!Onlarla eminim iyi anlaşacaksın.Hem onlar olmadı,ben varım.Yani ben hep sana yardım edebilirim.Arkadaş olabiliriz.Bu kadar karamsa olma lğtfen!Burası mükemmle bir yer!Potansiyelini ölçüp bir dolu arkadaş edinirsin.Bana güveniyor musun?" dedim.Teselli etmekte pek iyi sayılmasam da idare ederdim işte...Umarım kızı rahatlatabilmişimdir.

Kız şaşkın gözlerle bakıyordu. Serena birden korktu ve içinden, ‘‘Kız şimdiden uzaklaştı benden, kimse istemiyor beni…’’ dedi. Gözlerini parmaklarına dikti ve düşünmeye başladı. Roxx beklemediği anda konuşmaya başlamıştı.

‘‘Sakın öyle düşünme! Hem, ben de fazla anne sevgisini tadamadım. O bıçaklanmıştı. Her neyse! Konumuz o değil... Kendine haksızlık etme. Bir tanrıçanın kızısın ve bununla gurur duymalısın! Sahi annen kim? Onun hakkında burada bir sürü şey öğrenebilirsin. Üstelik burada üvey kardeşlerin var! Onlarla eminim iyi anlaşacaksın. Hem onlar olmadı, ben varım. Yani ben hep sana yardım edebilirim. Arkadaş olabiliriz. Bu kadar karamsa olma lütfen! Burası mükemmel bir yer! Potansiyelini ölçüp bir dolu arkadaş edinirsin. Bana güveniyor musun?’’ demişti güler yüzle…

Gülümsedim. Ne kadar tatlı bir kızdı böyle… Sanırım Roxx ile iyi arkadaş olacaktık. ‘‘Sağ ol Roxx, sen harika bir arkadaşsın.’’ Dedim ve sıkıca sarıldım. İşte sanırım bana destek çıkacak biri vardı.

‘‘Ah unutmadan, annem Demeter… Babam ise bir mimar, New York’ta oturuyor. Buraya küçüklüğümden beri bana göz kulak olan dadım ve babamla geldim. Üvey kardeşlerimle daha tanışamadım. Umarım onlarla da tanışacağım. Ve dilerim ki beni severler. Ve ayrıca ben karamsarımdır. Bu benim kötü bir özelliğim… Sanırım bu özelliğimden vazgeçme vaktim geldi. Sen çok iyisin, sana gerçekten güveniyorum Roxx. Gerçekten…’’ dedim.

Bu sözler...Roxx'u hem çok rahatlatmış,hem de kendisini iyi hissetmesini sağlamıştı.Artık yeni bir arkadaş daha edinmişti.Demeter'in kızı...Demeter gerçekten saygı duyduğu bir tanrıçaydı ve onun kızıyla tanışmak,onunla arkadaş olmak...gerçekten süperdi!

Serena'nın bana sarılması üzerine ben de ona sarıldım.İşte günümü sihirli yapacak bir olay!

Biraz oturup konuştuk,Ona buradaki ilk günümden bahsettim.Az daha pegasuslar tarafından tekmelenmemden,Cleo ile tanışmamdan,burada yaşadıklarımdan.Annabeth,Valentine ve Kate'den de bahsettim.Onlar buradaki arkadaşım diyebildiklerimdendi.Sonra oturup gün batımını seyrettik.Ona söz arasında "Hey,istersen bir gün Olimpos'a anneni görmeye gidebiliriz.Kapıdaki bekçi adam bana direk anahtarları verecektir çünkü eskiden onu oklarımla korkuttuğum çok oldu."dedi ve bir kahkaha attı.Bunları söyledikten sonra kafasına bir damla düştü Roxx'un.Sonra koluna,sonra da yağmur şimşeklerle birlikte boşandı!Bu olay üzerine ikimiz de kahkahalarla gülmeye başladık.Yağmurda çok ıslanmıştık.Bir süre daha oturduktan sonra ayrıldık ve uyumak üzere klübelere gittik.Gitmeden ona iyi şanslar diledim ve "Apollon klübesinden olmadığın için çok şanslısın.Ağabeylerim çok fena!Üstelik hiç kız da yok!"dedi.

Sanırım gerçekten iyi arkadaştık. Bana pegasus’ların onu tekmelemesinden bahsetti. Ne yani pegasus’lar bazen melezleri tekmeliyorlar mıydı? Sanırım Pegasus eğitmeninden, pegasus’a binme dersi alacağım. Her ne kadar onlara bayılsam da korktum doğrusu…

Bana Annabeth, Valentine ve Kate’den bahsetti. Onlarla tanışmak için sabırsızlanıyordum. Hele de Annabeth… Athena’nın kızıymış. Athena çok sevdiğim bir tanrıçaydı hep… Kate’te bildiğim kadarıyla pegasus eğitmeniydi. Ondan bir ders istemeliydim. Bu konuda ciddiyim!

Gün batımını seyrettikten sonra, ‘‘Hey, istersen bir gün Olimpos'a anneni görmeye gidebiliriz. Kapıdaki bekçi adam bana direk anahtarları verecektir çünkü eskiden onu oklarımla korkuttuğum çok oldu.’’ Dedi. Bunun üzerine bir kahkaha attım. Daha sonra yağmur yağmaya başladı tabi… Ah, bu kötüydü sanırım. Bu sefer ikimizde gülmeye başlamıştık. Giderken bana, ‘‘Apollon kulübesinden olmadığın için çok şanslısın. Ağabeylerim çok fena! Üstelik hiç kız da yok!’’ dedi.

Aman Tanrım! Bu bir felaket olurdu herhalde… Umarım bizim kulübede kız vardır dedim ve kulübeme doğru koşmaya başladım. Yağmurda daha fazla ıslanmaya niyetim yoktu.