Deniz Tanrısı ve... Ben

Rp Yeri: Plaj
Görev: 13 (Plajda rp yapılacak)
Katılacaklar: Lucianna Fackrell

Biraz kafa dinlemek için kampın yeni yerlerini keşfe çıktım. Kısa bir yürüyüşün ardından daha önce görmemiş olduğum plaja ulaştım.

"Vay be!" dedim, "Melez Kampı'nda plaj da mı varmış!"

Buradaki en yakın arkadaşım Stella ile -Hades'in kızı- kampı gezerken, bu tarafı gözden kaçırmıştık anlaşılan... Harika bir sahildi, muhteşem bir deniz, kum, güneş... ve şezlonglar! Aklıma not ettim: en kısa zamanda Stell ile buraya gelip güneşlenmeliydik.

Üzerimde sıradan spor bir şort ile yarım kollu bir tişört vardı, sandaletlerimi çıkararak deniz kıyısına oturdum. Üstümün kirlenmesi böyle harika bir tabloda, çok önemsiz gelmişti. Dalgınlıkla elime aldığım ufak taşları denize fırlatmaya başladım, beynim artık uzun süren derin düşüncelere daha fazla ihtiyaç duyuyordu. Ahtena kızı olduğumu öğrendiğimden beri, sanırım kendimi geliştirmeye çalışıyordum...

Bir süre sessizlikle baş başa trans halinde kaldıktan sonra, birinin bana doğru yaklaştığını fark ettim. Kafamı kaldırıp baktığımda, çıplak ayaklarıyla deniz kıyısından bana doğru gelen hafif esmer adamı tanıdım... Deniz Tanrısı Poseidon'dan başkası değildi!

İlk şoku atlatır atlatmaz, ayağa fırlayıp üzerimi çırptım ve ona doğru dönüp eğildim. Saygımı ifade etmeye çalışırcasına "Tanrı Poseidon." demiştim reveransım sırasında.

Bana hiç dostça olmayan bir biçimde bakıp belli belirsiz kafasını salladı. "Merhaba Athena Kızı. Senin saygısızın teki olduğunu söylemişlerdi ama... kendini geliştirmişsin anlaşılan. Artık bir tanrıyla nasıl konuşacağını biliyor gibisin."

Neden bahsettiğini hemen anladım, melez olduğumu yeni öğrendiğimde Olimpos Konseyi'ni basmaya gitmiştim. Demek Habercilerin Tanrısı Hermes, dedikodudan da hoşlanıyordu... Birden korkuyla ürperdim. Eğer Poseidon bunu öğrendiyse... annem ve Zeus da öğrenmiş olmalıydı!

"Bu saygısızlığını onlar duymadı, korkmana gerek yok. Aslında sana güzel bir ceza vermek isterdim ama aklın başına gelmiş gibi. Sanırım seni affedeceğim."

Pek itaatkar biri değilimdir ancak, Deniz Tanrısı karşınızda durup sizi bağışladığını söylese, siz de aynısını yapardınız inanın: Tekrar önünde eğildim ve "Teşekkür ederim Tanrı Poseidon, bir daha benzer bir saygısızlığım olmayacak." dedim.

Hiç beklemiyordum ama Poseidon, demin benim yaptığım gibi deniz kıyısına oturdu ve benim de oturmamı işaret etti. Derhal dediğini yaptım. Şey, Zeus veya Hades, ters tiplerdi ve onlara asla güven olmazdı ama Poseidon... dinlemeden yargılar bir hava vermiyordu insana. Bir de... su heryerdeydi, Deniz Tanrısı gibi bir düşmanım olsun istemezdim.

"Düşüncelerini takdir ediyorum Lucianna. Melez olduğunu öğrendiğin gibi tehlikeli görevlere atılıp durmaya başladığın için, Olimpos'ta çok dikkat çektin. Sen ve... kardeşimin kızı Stella. Bana oğlum Percy'i hatırlattığın için seninle konuşmaya geldim. Çok fedakarsın ve gücünün farkında değilsin. Sana bir tavsiye vermemi ister misin?"

Nasıl yani? Poseidon beni oğlu Percy Jackson'a mı benzetmişti? Onun gibi büyük bir kahraman ve ben? Ben onun tırnağı bile olamazdım... Ama benzetme yönü gerçekten doğru olduğunu kabullenmemi sağladı, Percy de benim gibiydi... fazla fedakar ve kendine güvensiz.

"Çok isterim Tanrı Poseidon." dedim şaşkınlığımı gizlemeye çalışıp bunu başaramayarak...

"Athena ile aramız pek iyi değil, biliyorsundur. Ama onu iyi tanırım. En büyük gücü her zaman bilgelik olmadı. O... büyü konusunda da çok başarılı. Mesela ben, denizlere, okyanuslara, suyun altında yaşayan canlılara büyü yaparım ama o, beyinlere hükmedebiliyor. Karşısındakinin düşüncelerini yönetebiliyor Lucianna, ne demek istediğimi anlıyor musun?"

Şaşkın bir edayla başımı salladım. Poseidon bana Athena'nın güçlerinden mi bahsediyordu? Hem de kendimi geliştirebilmem için? Tamam, ona çaktırmadan kendimi çimdiklemem gerekiyordu galiba.

"Kendin de biliyorsun, sen zeka konusunda bir Athena çocuğunun olması gerektiği kadar iyi değilsin."

Bu aşağılamayı duymazdan gelmeye çalıştım. Evet, çok iyi biliyordum.

"Yanlış anlamanı istemem, demeye çalıştığım sen bilgelik açısından pek parlak değilsin... Ben de senin gücünün büyülerde daha etkili olduğunu düşündüm. Tavsiyem bu, insanların düşüncelerini kontrol etmede ne kadar iyisin, öğrenmeye çalış."

"Te-teşekkür ederim Tanrı Poseidon." dedim. Size saçma gelebilir ama duygulanmıştım. Annem benimle bir kere bile görüşmemişti ama onun Olimpos'ta belki de en nefret ettiği tanrı olan Poseidon, bana tavsiye vermek için kampa gelmişti...

Poseidon ayağa kalktı ve denize doğru ilerlemeye başladı. Bana arkası dönük halde son bir cümle söyledi.

"Annen seni seviyor Lucianna. Sadece, doğru zamanı bekliyor, üzülme."

Beni göremezdi ama yine de sözleri üzerine başımı salladım. Belki de görürdü, o bir tanrıydı... Beline kadar suya girdikten sonra birden tamamen su halini aldı ve akıntıyla birlikte gözden kayboldu. Beni sahilde, aklımda yüzlerce soru işaretiyle bırakmıştı. Burada çok fazla kaldığımı düşündüm ve kulübeme gitmek için kalktım. Poseidon'un büyü güçlerimle ilgili söylediklerini sonra düşünmeye karar verdim.