Uyur-Gezer

Orman, gecenin etkisiyle soğuktu. Hayvanlar yuvalarına dönmüş, uyuyorlardı. Bazı gececiler hariç. Havanın kararmasıyla birlikte ağaçların tepelerinde beliren baykuşlar sürekli değişik sesler çıkararak bazı hayvanlara mesaj gönderiyor gibiydiler. Günışığında herkesin sevinç kaynağı olup, renkleriyle dinlendiren ağaçlar bile karanlıkta kollarını 'böö' dercesine kaldırmış, bilim kurgu kitaplarında tarif edilen canavar kavramına çok uyuyorlardı.
Afrodit Kulübesi'nin kapısı açılıp içeriden kollarını ileriye doğru uzatmış bir kız çıktı. Önünde bir şey olup olmadığını elleriyle yoklayarak keşfediyordu. Ayaklarını sürüyerek ilerliyordu, toprak yolun üzerinden geçerken tozların havada uçuşmasıyla farklı bir gezegenden gelen bir uzaylıya benzediği söylenebilirdi. Elleri hiç aşağı inmeyen, arkasında bulutlar bırakan bir uzaylı... Olabilirdi.
Ginny gözleri kapalı; ayakları çıplak bir vaziyette yüzünü ormana doğru dönmüş, giderken uyanık değildi. Uyanık olsa zaten beyaz geceliğiyle böyle bir yere gitmezdi. İpek geceliği ile ormanda... tek başına... ne yapabilirdi ki?
Küçükken onda parasomnia-uyurgezerlik hastalığı- vardı. Ailede yaşanan bir kaç sorun sonucunda, sabah buzdolabını boşalmış bir halde buluyorlardı. İlk önce ne olduğunu anlamamışlardı ama sonra şans eseri babası, bir geceyarısı onu mutfaktaki buzdolabının karşısına bir tabure çekmiş, buzdolabında ne bulduysa midesine indirirken görmüştü. Ertesi sabah hemen bir doktora, ardından da bir psikoloğa giderek durumu düzeltmeye çalışmışlardı.
Ginny sabah nerede uyanacağını bilmeden bilinçsizce ileriye doğru yürüyordu. Hoş, ileride ne olduğunu da bilmiyordu ya... Muhtemelen güneş ışıkları onun yüzüne, bir ağacın tepesindeyken ya da bir ağaç kovuğundayken vuracaklardı. Uyandığındaysa ne olduğunu anlamamışcasına çevresine bakınacak ve Melez Kampı'na geri dönebilmek için attığı her adımda tekrar başladığı yere dönerek kaybolacaktı.
Ama biri onu ormana giderken gördü. Bir uyurgezeri uykusundayken uyandırmanın ne kadar tehlikeli olduğunu bilen biri... Onu takip ederek o da ormanın içine daldı...

rp out, uzun yazacağım diye kendimi kasmaktan hikayeye odaklanamadım ve böyle bi'şey çıktı gerçi uzun da değil ya, neyse.

Ginny, kolları bedenine dik açıyla yukarıda, ormanın derinliklerine doğru ilerliyordu. Gözlerinin kapalı olduğunu yeni farketmiştim. Uyuyor muydu?... Bu insanlar çok tuhaftı. Gözleri kapalı bir şekilde nasıl önlerini gördüklerini farkedip yola devam ediyordu? Bu soğukta dışarıda ne işi vardı Ginny'nin... Bay D.'nin özellikle kuralını ihmal ediyordu. Yatma saatinden dışarı melezlerin çıkması kesinlikle yasaktı. Ginny, burada henüz yeni olduğundan bu kuralı unutmuş olmalıydı. Onu uyarmalıydım.

Ginny'nin peşinden ormana daldım. Beyaz ipek geceliğini kaybetmek mümkün değildi. Ay ışığı, üzerine düşüyor, ormandaki tek ışık kaynağını yaratıyordu. Hava soğuktu ve gece ilerledikçe soğumaya devam ediyordu. Ginny bu haliyle nasıl üşümezdi ki? Üstelik ayakları da çıplaktı! Sonra aniden Ginny'nin düşünceleri, bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. Küçük, sarı saçlı bir kız çocuğu buzdolabının karşısına tabure çekmiş, bulduklarını midesine indiriyordu. Sonra yetişkin bir erkek, gece yarısı mutfağa giriyor onu o halde yakalıyordu. Bilinçsiz bir şekilde mutfağa girerken bulmuş kendini... Uyurgezerlik miydi bu?

Ginny, ayaklarını sürüye sürüye gitmeye devam ediyordu ama canının acımamasına şaşırmıştım. Onu uyandırmanın bir yolunu bulmalıydım ama bir uyurgezer ile ilk defa karşılaşıyordum. Tanrılarda böyle şeyler görülmezdi. Uykusuzluk gibi bir sorunumuz yoktu ama yorulduğumuz zamanlar da oluyordu elbette. Yoluna durmaksızın devam eden Ginny'i takip etme peşindeydim. Yolumu kapatan dalları ite çarpa ormandan geçiyor, ağaçların daha sık olduğu bir yere doğru ilerliyorduk. Orman nimflerinin kimisi uyuyordu, kimisi beni farkedip şaşkınlıkla beni izliyordu. Sincaplar yuvalarına çekilmiş uyuyorlardı, ateş böcekleri alçaklardan ilerleyip ahenkle dans ediyorlardı. Orman sessizdi şimdilik ama Ginny uyandıktan sonra neler olacağını kim bilebilirdi?

Arkadan sessizce Ginny'e yaklaştım ve geceliğinden yakaladığım gibi kuvvetle kendime çektim.

Akşam uyku tutmamıştı bende camdan dışarıyı seyrediyordum birden dikkatimi ipek gecelikleriyle Ginny çekmişti onue seyrederken arkasıda Tanrıça Helenayı gördüm önemli birşey olmalıydı yoksa bir tanrıça ne yapsın burda.direk üstümü değiştirmeye gittim kılıcımı aldım. Geri baktığımda onları orada göremedem çoktan ormanın derinlikleri gitmiş olmalılardı ya başlarına bişey gelirse diye düşündüm ama telaştan Tanrıça helenanın orda olduğunu unutmuştum direk ormana daldım aslında bir hades çocuğu olsamda karanlıktan ürkerim onun için tırsmış bir kedi gibi yürümeye başladım. Karanlıktan izlerinidegöremiyordum. En sonunda aklıma birşey geldi Hades çocukları gölge yolculukları yapabilirdi bende bunu yapacaktım ama bunla ilgili tek bildiğim bir gölgeye doğru koşacağım ve gideceğim yeri düşünmem gerektiğiydi. heryer karanlıktı bunun için gölgeye falan gerk yoktu bir ağaca döndüm ve Ginny düşünmeye çalıştım sonra gözlerimi açıp koşmaya başkadım. Gerisi ağaca tam çarpacakken kendimi kapkaranlık bir yerde buldum,yüzüme rüzgar çarpıyordu ama tıpkı bir kırbaç gibiydi o kadar hızlı koşuyordum ki biran ayağım takılsa neler olacağını düşünemiyordum bile, kalbimde bir taramalı tüfek gibi gümbür gümbür çarpıyordu en sonunda bir ışık belirdi önümde ve başka bir ağaçtan dışarı fırladım ve yere çakıldım etrafımda dikenli çalılıklar vardı. Her taradım çizilmişti biraz inleyerek ayağa kalktım 5 metre ilerimde 3 metre boyunda 6 kollu ayıya benzeyen bir yaratık vardı ama beni fark etmemişti onun gittği yöne baktım ginnye doğru gidiyordu. Direk Kılıcım Stely çektim ve yaratığa doğru gisip " Onu rahat bırak " dedim yaratık hırlıyarak bana döndü 2 ayağı üstüne kalktı ve hırlayarak üstüme atıldı kılıcımı ona savurdum ona deydi ama derisini deşemedi bile benide elinin tersiyle savurdu ve 3 metre gerideki ağaca tosladım.

kusra bakma sonradan olduk ama bu görevliğine melezmişim gibi kabul edelim