Garip Bir Buluşma

Artemis, Olimpos'un sıkıcı havasından uzaklaşmış ormana gelmişti. Avcılarını düşündü. Onları o an yanında istemiyordu. Avlanmalıydı. Sonuçta o, av Tanrıçasıydı. Eline gümüş rengi yayını aldı ve bir ok çıkardı. Açık sarı saçlarını peleriniyle örttü ve ormanda dolaşmaya başladı. Aslında nerede olduğunu biliyordu. Şu melezlerin geldiği kampın ormanındaydı. Ama buradaki canavarları da biliyordu ve arasıra gelip onları avlamak güzel oluyordu.

Ormanda avlanırken bir şey gördü. Ağaçların ortasında oturan bir kız. Birden dudaklarına bir gülümseme yayıldı. Bu kardeşinin doğmuş tek kızı olmalıydı. Apollon'nun nadiren kızı olurdu.

Elinde yayıyla kıza yaklaştı. Kız onu görünce eli hemen yayına gitti ama sonra durakladı. Onu tanımıyormuş gibi baktı. Artemis başından kapuşonunu çıkardı ve yeğenine gülümseyerek "Bir Tanrıçaya ok atmak isteyeceğini hiç sanmıyorum." dedi. Başka biri olsa ona hemen halası olduğunu açıklardı ama Artemis bu kızın kendisinin bulmasını istiyordu. Çünkü ona göre kızlar erkeklerden her zaman daha iyiydi.

Karşısındaki güzel kadını görünce ve bir de üstüne bir tanrıça olduğunu öğrenince ok ve yayı hemen geri gitti.Hangi tanrıça olduğunu çıkaramadığı için önünde diz çöksün mü çökmesin mi bilemedi.Çünkü babası gibi bazı tanrı ve tarıçalar mütevaz davranıp insanların önlerinde diz çökmelerini istemiyorlardı.Fakat sonunda hafif bir gülümseme ile birlikte eğildi ve en içten gelen sesiyle "Çok özür dilerim tanrıçam.Bize burada herşeye karşı hazırlıklı olmamızı sıkı bir şekilde öğretiyorlar.Arkamızdan ne çıkacağı hiçbir zaman belli olmaz."dedi.Kadının bakışları ona tanıdık gelmişti."Kesin 12 Olmposludan biri bu."diye düşündü.Bir süre bakıp düşündü,düşündü...Sonra bakışları nereden hatırladığını buldu!Babasının bakışlarıydı bunlar.Onu Olimposta ziyaret etmişti Kate ile birlikte.Sonra başlarına iş almışlardı ya,neyse...Bu kadın,babasının bakışlarını taşıyordu.Ama nasıl?

"Çok özür dilerim tanrıçam.Bize burada herşeye karşı hazırlıklı olmamızı sıkı bir şekilde öğretiyorlar.Arkamızdan ne çıkacağı hiçbir zaman belli olmaz." diyince Artemis onaylayan bakışlarla ona baktı. Ardından kızın kendini incelediğini gördü. İlk başta bu onu rahatsız ettiği için biraz kızgın bakışlarla baktı ona. Artemis böyle bakınca sanki kızın aklına bir şey gelmiş gibi oldu. Sonra tekrar düşüncelere daldı. Artemis en sonunda biraz yardım alması gerektiğini düşündü.

Kıza baktı. Ardından "Sen Apollon'un kızı olmalısın. Ama ona benzemiyorsun. O küçükken bile yaramaz ve çapkının tekiydi." diye söylendi. Ardından kızın gözlerini hayretle açışını keyifle izledi.

Kız birden önünde diz çöktü ve ağlamaya başladı. Artemis içinden üzüldüğün hissetti. O bir Tanrıça olabilirdi ama kızlara karşı zaafı vardı. Kızları önemsiyordu. Üstelik bu kız onun yeğeniydi. Ona bakıp "Ayağa kalk, önümde eğilmeni anlayışla karşılarım ama ilk karşılaştığımız zaman yaptığın daha iyiydi. Aynı zamanda ağlama kızlar bundan daha güçlü olmalı." dedi.

Ardından bir kütüğe geçip oturdu. Bunları yaparkan yayı ve okları hala üzerindeydi. Ardından eliyle kütüğü işaret etti. "Haydi gel. Tek kız yeğenimle konuşmak güzel olur." sonra ona gülümsedi ve yanına gelmesini bekledi.

Halasıyla oturup konuşmak çok güzel olurdu.Fakat ne konuşacakları hakkında en ufak bir fikri yoktu.Sessizce yanındaki kütüğe oturup bekledi.Aslında ona babasını sormak istiyordu.Fakat sadece "Tanrıçam,melez kampında hiç avcınız yok mu?Eskiden biri vardı fakat artık onu göremiyorum.Bizim dersler yoğun olduğundan ancak Poseidon çocukları bi de kardeşlerimi çok iyi tanıyorum.Bir Poseidon kızı en iyi arkadaşım da..."diye sordu.

Cevabını beklerken babasının şimdi yukarıda ne yaptığını daha doğrusu Olimpos'ta mı olduğunu merak etti.Neyse,halası yanındaydı ya,o yeterliydi.Eğer biraz daha cesaret edebilseydi ondan okçuluk öğrenmek isterdi çünkü her zaman okçuluk alanında kendini geliştirmeyi istemişti..

Roxx bir dakikalığına dünyadan koptu sanki....Bir tanrıçadan okçuluk dersi almak ha?Hem de okçuluk tanrıçasından!Bu tepilmez bir fırsattı!Roxx her zaman buraya nadir de olsa gelen avcılara imrenerek bakardı hep.Ağabeylerinden daha iyi bir okçu olduğu doğruydu fakat hiçbir zaman bir avcıdan iyi olamamıştı.Kesinlikle kabul etmek isterdi..."Tanrıçam,ben hep bir avcı gibi ok atmayı arzulamışımdır.Bu yüzden kardeşlerimden daha iyiyim.Fakat hala gelişmeye ihtiyacım var. Belki siz..." Roxx bir an kendini halasından ders alırken düşündü.Bu kolaydı.Sadece Kheiron'un yerine daha iyi ve güzel bir öğretmeni olacaktı.Ve okçulukta bin kat daha iyi olacaktı.Neden olmasın?