Yeni Arkadaşlıklar

Stell ile Olimpos'u son basışımızın üzerinden iki gün geçmişti. Hala annemin neden benimle hiç görüşmediğini merak ediyordum. Aklımı kurcalayan birçok soru vardı... Bundan sonra bir savaş sırasında asla kılıcıma güvenemeyecektim: Ares sağolsun. Afrodit tarafından henüz lanetlenmemiştim ama her anımı yetmiş yaşında bir kadına dönüşme korkusuyla geçiriyordum!

Biraz yürüyüş yapmanın bana iyi geleceğini düşünerek, Long Island Kıyısı'na gittim. Etrafıma bakındım ve orada yalnız olmadığımı gördüm... Sırtında ok ve yayları olan kahverengi saçlı bir kız, sahilde yürüyüş yapıyordu. Sanırım, Artemis'in avcılarından biriydi, belki de Apollon'un kızıydı. Tanışmak için yanına gittim.

"Merhaba, ben Lucianna -kısaca Lucy. Athena kızıyım." artık biriyle tanışırken soyadım yerine Tanrı ebeveynimin adını söylemeye alışmıştım.

O gün de rahatlamak için çoğu zaman yaptığım gibi ok ve yayımla yürüyüş yapıyordum.Fakat bu sefer düşünceli değil,mutluydum!Daha demin aptal bir Hades çouğuna haddini bildirmiş ve kuzenimle tanışmıştım!

Yüzümde kocaman bir gülümseme,kafamda binlerce düşünce ile yürüyorken bir kıza rasladım.Ben onu fark ettiğimde onun beni çoktan fark ettiğini anladım.Kız bana "Merhaba, ben Lucianna -kısaca Lucy. Athena kızıyım." dedi.Ben de yüzümdeki gülümsemeyi eksik etmeyerek "Merhaba,ben de Roxanne.Kısaca Roxx.Apollon kızıyım.Biliyorum pek alışılagelmiş değil fakat,öyleyim işte!"dedim ve yanıan oturdum.İyi bir kıza davranmıştı.Ben bir insanla tanışırken (ki burada istemediğim kadar yeni insanla tanışmıştım!) ilk tanışma cümlesine çok dikkat ederdim.Soğuk mu?Sıcak mı?Aceleci mi?Eğer ben onunla tanışmak için hamle yapmadan o yapıyorsa,iki ihtimal var demekti.Ya,beni uzaktan cana yakın bulmuştu ya da acilen bir arkadaşa ihtiyacı vardı.Ben bunları düşünürken dalgın dalgın bir yere oturdum ve Lucy'ye de oturmasını işaret ettim.Sonra ona gülümsedim.

Olimpos'u bir kere daha basmayı planlıyordum. Korkunç kabuslarımın bitmesi için ihtiyacım olan buydu.

Bunu düşünürken sessizce Long Island kıyısına geldiğimi fark ettim. Lucy'yi orada görünce biraz rahatladım, ama yanında bir kız daha vardı. Tabi ya, onu tanımıştım, az önce kardeşlerimden birisini haklamıştı! Ama o da bunu hak etmişti canım. Yine de yanlarına gitmeye çekindim ve geri dönmeye karar verdim. İçimden de Lucy'nin beni görmemiş olması için dualar ediyordum.

"Merhaba,ben de Roxanne.Kısaca Roxx.Apollon kızıyım.Biliyorum pek alışılagelmiş değil fakat,öyleyim işte!"

Roxx, canayakın bir kıza benziyordu. Köşebucak kaçtığım Ares çocuklarından biri olmadığı sürece, herkesle arkadaş olabilirdim ama şu ana dek kamptaki tek yakın arkadaşım Stell olmuştu. Yeni biriyle tanıştığım için mutlu olmuştum.

"Evet, sanırım Tanrı Apollon'un pek kızı yok." dedim gülümseyerek. Bu sırada Roxx'un işareti üzerine yayına oturmuştum.

Etrafa göz gezdirirken, Stell'i gördüm. Tam arkasına dönmüş, gitmeye hazırlanıyordu. Ona seslendim ve yanımıza çağırdım. Ya beni görmemişti ya da Roxx yanımda olduğu için gelmeye çekinmişti. İkisini tanıştırmam iyi olacaktı.

Lucy ile sohbet ederken sanki birini görmüş gibi sırtımdan arkaya baktı ve benim sonradan gördüğüm bir kıza Gel işareti yaptı.Bense sessizce bir süre bekledikten sonra yeni gelen kıza baktım.Sarı dalgalı saçlı,güzel bir kızdı.Ona da gülümseyip kendimi tanıttıktan sonra derin bir nefes alıp birbirlerini daha önceden tanıyor gibi gözüken iki arkadaşın konuşmalarının bitmesini bekledim.

"Roxx, Stell benim buradaki en yakın arkadaşım." diye açıklama yapma gereği duydum.

"Stell, Roxx ile de sen gelmeden 5 dakika önce yeni tanıştım." dedim sonra.

Bankta Roxx'a biraz daha yaklaşıp, Stell'in oturması için yer açtım. Hala dalgındım biraz. Ares ve kırmızı gözleri aklımdan çıkmıyordu!

Apollon'un kızının yanında biraz tedirgin olmuştum, sonuçta o Hades çocuklarından pek hoşlanmıyordu ama tanışmayı denemekte ne zarar vardı ki?

"Adın Roxanne, değil mi? Apollon kulübesinden" diye sordum. Roxanne bana nereden biliyorsun dercesine bakıyordu.

"Şey, az önce kardeşlerimden birine iyi bir ders vermiştin" dedim. Sonra da aceleyle ekledim.

"Yanlış anlama, kesinlikle böyle bir şey yapmaması gerekiyordu, bence hak etmişti" dedim kekeleyerek.

Onunla dost olmak istiyordum, kardeşlerimden birisi yüzünden düşman olmak değil!

Stell,telaşlanmış gözüküyordu.Gülümseyip hemen ona "Hiç önemli değil.Eh,asıl özür dilemesi gereken benim." dedim ve sonra sesli bir şekilde nefes verdim.Acaba bir Hades kızı ile arkadaş olsam nasıl olurdu?Bunları düşünürken boğazımı temizleyip söze başladım "Ben de Lucy ile yeni tanışmıştım.Siz birbirinizi uzun zamandır tanıyor gibi gözüküyorsunuz,Athena ve Hades,ilginç...." dedim ve hemen ekledim:

"Mmh,aslına bakarsanız Ares'ten iyidir bence Hades.Birkez babam onunla tartışmıştı ve o sırada ben de oradaydım,inanın korkunçtu!" dedim.Sonra bir Ares çocuğu geçerken pis pis bana baktı.Bense tekrar kızlara döndüm.

"Evet, Stell ve ben kampa aynı gün geldik. Melez olduğumuzu öğrenmenin şokunu birlikte atlattık diyebilirim." dedim gülümseyerek.

"Hem, o diğer Hades çocuklarına benzemiyor, tanıdıkça sen de göreceksin."

"Buraya geleli 2-3 hafta oldu ama birlikte birçok macera yaşadık. Aslında... Sen demin Ares diyince tekrar aklıma geldi. Ares'le hala bir macera yaşamaktayız." üzgün üzgün Stell'e baktım.

Kabuslar ve çeşitli terslikler hala aynı hızla devam ediyordu. Bize yardım etmesini umduğumuz Tanrı Hades, tek şansımızdı. Eğer o da bu işi halledemezse, üçüncü bir Olimpos Konseyi basışı operasyonu düzenlememiz gerekecekti.

Birden, acaba Roxx da bizimle Olimpos'a gelir mi diye düşündüm. Bir Apollon Kızı bize çok yardımcı olabilirdi... Ama, daha yeni tanıştığımız için bunu ona sormaya çekindim. "Belki sonra sorarım." dedim içimden.

Lucy'ye minnetle bakıyordum. Ayrıca Roxx'un bana kötü davranmamasına çok sevinmiştim. Sonuçta daha burada yeni sayılırdım ve kardeşlerim yüzünden oldukça çok düşman edinmiştim zaten. Halbuki hiçbirine bir şey yapmamıştım.

"Ares'le tanıştın mı? Sana da bir şey yaptı mı?" diye sordum. Malum bizi günlerdir rahatsız ediyordu...

Bu soruyu duyduğumda verdiğim ilk tepki yerimde huzursuzca kıpırdanmak oldu.Sonra "Şey,ben Kate ile birlikte gitmiştim.Ve daha biz içeri girmeden tanrı ve tanrıçaları tartışırken duyduk.Benim hakkımda tartışıyorlardı!Sırf bayanım diye!Sonra içeri girdik ve kavganın senin baban ve Ares'in sözleri üzerine çıktığını duyduk.Ah,aslında o gün babamın beni pek istemediğini öğrenmiştim.Gerçi beni ondak çok ne etkiledi biliyor musunuz?Ares'in gözleri!Sinirlenince nasıl da ateş saçıyor öyle!Eğer babam olmasaydı beni doğrardı belki de!" deyip o günü hatırladım.Dolayısıyla titredim.Kızlar bana katıksız bir şaşkınlıkla bakmaktaydılar.Onlara gerçeği söylemiştim.Babam benim kız olmamdan ve uslu olmamdan memnun değildi ne yazık ki!

"Ah, sen yine iyisin. Ben babamı kabul etmediğim için bizi öldürmeye çalışmıştı!" dedim. Roxx şaşkınca bakıyordu. Eminim öldürmenin fazla abartı olduğunu düşünüyordu ama gerçek buydu.

"Daha doğrusu gözümüzü korkutmak için bizi öldürecek gibi bizi 4 tehlikeli göreve soktu. Eğer başaramasaydık Asphodel tarlaları neredeyse sonumuz oluyordu!" dedim düzelterek. Lucy'de gülümsedi. Şu aralar babamla aramız iyi olduğu için bu anılar çok uzak zamanlarda yaşanmış gibi geliyordu. Ama sadece 1 hafta önce olmuştu...

"Roxx, sen şanslısın inan bana. Ben o alev alev yanan gözlerin sahibiyle düello yaptım... Hala kabuslarıma giriyor. Ve... babanla en azından görüşmüşsün. Ben annemi henüz bir kez bile görmedim." dedim üzüntüyle.

Gerçekten çok gücüme gidiyordu. Annemin en nefret ettiği tanrılardan Poseidon'la bile dertleşmiştim ama Athena, bir kez olsun çıkmamıştı karşıma. Sanki köşe bucak kaçıyordu benden!

"Evet, nerden nereye! Bir zamanlar Hades'e de kafa tutmuştuk, ona da kılıç çekmiştik. Şimdi suç ortağımız oldu..."

Aklıma, Roxx'un suç ortaklığı hakkında birşey bilmediği sonradan geldi. Laf ağzımdan çıkmıştı bir kere...

Bir an Roxx'un bu suç ortaklığı lafına takılıp neler çevirdiğimizi anladığını düşündüm. Ama yapacak bir şey yoktu, anladıysa anlamıştır ama umarım planımızdan kimseye bahsetmez diye düşündüm.

"Lucy, hala rüyalar görüyor musun?" diye sormadan edemedim. Ben hala arada görüyordum. Ama sanırım bu rüyaları gösteren artık Ares değildi. Beni öyle korkutmuşlardı ki, hala rüyalar görüyordum. En sonuncusu Lucy ve benim kel kaldığımız bir rüyaydı. Tabi bundan ona bahsetmemeye karar verdim...

"Lucy, hala rüyalar görüyor musun?" Stell de ağzımdan kaçırdığım şeyin farkındaydı, konuyu değiştirmeye çalışıyordu sanırım.

"Uyku ilaçlarını dene, o zaman sabaha kadar hiçbir kabus görmeden uyuyorum ben." dedim.

Evet, Ares yüzünden buna da başlamıştım. İlaç almadan yatıp uyumaya korkuyordum! Bir an önce halletmemiz gerekiyordu bu sorunu. Bir an önce... Ares'le aramızı düzeltmeliydik. Evet, o güçlü ve ölümsüz bir tanrıydı, bizim düşmanımızdı ama bir şekilde aramızdaki anlaşmazlığı çözersek, bizi rahat bırakabilirdi... Stell'le strateji değişikliği hakkında konuşmam gerekecekti. Bizim tüm planlarımız, Ares'e dünyayı zehir etmek üzerine kuruluydu çünkü.

"Ares'le bir gün aramı düzelteceğim, söz" dedim kendi kendime. Ama ondan intikamımı aldıktan sonra!

"Tamam, uyku ilaçlarını deneyeceğim" dedim Lucy'ye. Ama almayacaktm. Melezler rüyalarında gerçek olan şeyler görür, işte bu yüzden bu rüyalar bizi bu kadar çok korkutuyordu. Ama madem Ares ve Afrodit rüyalarımızdaki gerçeği değiştiriyorlardı, bende o zaman onlarınkini değiştirirdim! Tabi bunu yapmak için beyinlere hükmedebilen birisine ihtiyacım vardı. O kişi de yanımda duran en iyi arkadaşım Lucy'ydi!

"Uyku ilaçlarına gerek kalmayaca bir çözüm bliyorum" dedim. Sonra da Roxx'un yanında tüm planımı anlattım. Belki şaşıracaktı, belki kızacaktı ama ben bu rüyaları görmeye devam etmek istemiyordum!

"Stell, güzel bir plan ama senin için riskli. Düşünsene, uyurken beynin bir melez, bir Tanrı ve bir Tanrıça tarafından kontrol edilecek." dedim.

Aslında, plan hoşuma gitmişti. Senaryoyu ben yazdıktan sonra, Stell'in bilinç altında çaresizce köşeye sıkışmış Ares ve Afrodit'i izlemek çok keyifli olabilirdi. Ama tabii ben onlar kadar güçlü değildim. Kontrolü bir ele geçirirlerse, Stell'in başına çok kötü şeyler gelebilirdi!

Yine de... denemek güzel olurdu.

Bu arada Roxx'un da yanımızda olduğunu fark edip ona döndüm.

"Roxx, öç alma planlarımızla seni sıktıysak afedersin. Ama Ares hiç aklımızdan çıkmıyor..." dedim.

"Ah,şey hiç önemli değil.Ben de zaten dalmışım.Duymadım bile...Fakat,yani duyduğum kadarıyla bence haklısınız."

"Tamam o bir tanrı fakat sizde Athena,Hades ve Apollon var!Evet,babamı ilk görüşümde ikna edeceğim.Tabii planlarınıza beni de kabul ederseniz..." dedim sinsice.Ares'in ben de pek sevmiyordum doğrusu...Ne tepki vereceklerini görmek için kızlara baktım.

"Tamam o bir tanrı fakat sizde Athena,Hades ve Apollon var!Evet,babamı ilk görüşümde ikna edeceğim.Tabii planlarınıza beni de kabul ederseniz..."

işte bu süper olmuştu! Benim sormaya çekindiğim şeyi Roxx kendisi bize teklif etmişti!

"Bence harika olur! Sen ne dersin Stell?" dedim ve Stell'e döndüm.

Yapacağımız çok şey vardı... Tanrıça Afrodit'i kaçıracak ve Ares'le anlaşma yapıp onu biz bulmuş gibi yapacaktık. Ve bir de... şu saçma kehanet vardı, Stell'in öleceğini söyleyen. Hestia yardımıyla Hera'dan papatya tacını alıp Persephone'ye verecektik!

Roxx'un beklemediği bir şey yapacaktık, Afrodit'i kaçıracaktık! Bize yardım edecekse, yakalanmamız ihtimaline karşı Zeus'un öfkesiyle burun buruna geleceğini bilmeliydi.

"İşin kötü kısmı bu işte Roxx. Eğer planımız ortaya çıkarsa Zeus bunun için hepimizi suçlayacaktır. Onun öfkesini tatmak istediğine emin misin?" diye sordum. Tahminimce bir tanrıçayı kaçırmanın suçu Tartarus'a atılmak falan olmalıydı!